Ακούω συχνά μητέρες να λένε, “Το παιδί μου φοβάται το νερό και εσείς θέλετε να βάλω νερό στη μύτη του;” Πρώτα από όλα πρέπει να καταλάβουμε ότι η επιβίωση είναι ένα βασικό ένστικτο, οπότε δεν οφείλεται αποκλειστικά σε αντιδραστική συμπεριφορά το ότι ένα παιδί ουρλιάζει, χτυπιέται και πανικοβάλλεται στη σκέψη ότι μπορεί να αποτελέσει πιθανό θύμα πνιγμού. Μπορεί να έχει φοβηθεί από κάποια προηγούμενη εμπειρία και τώρα να έχει σχηματίσει μια αρνητική ανάμνηση που πρέπει να διαγράψει / αποβάλλει. Εάν προσπαθείτε να αναγκάσετε το παιδί σας να δεχτεί ήρεμα την προσπάθειά σας να ρίξετε νερό υπό πίεση στο πρόσωπό του ως λύση για τη βουλωμένη του μύτη, ξεχάστε το, έχετε ήδη χάσει αυτό το παιχνίδι. Επομένως, πρώτα καθίστε, χαλαρώστε και πάρτε βαθιά αναπνοή. Σήμερα ξεκινάμε από την αρχή.
Ξεκινήστε επιτρέποντας στο παιδί σας να σταθεί μέσα στη μπανιέρα μέσα σε νερό λίγων εκατοστών, βρέχοντας τα παιχνίδια του και τα δάχτυλά των ποδιών του αργά και απαλά. Καλό θα ήταν να γεμίσετε τη μπανιέρα με ζεστό νερό και μετά να έχετε τη βρύση κλειστή πριν καν φέρετε το παιδί στο μπάνιο. Ο δυνατός ήχος του τρεχούμενου νερού μπορεί να είναι τρομακτικός για ορισμένα πιο ευαίσθητα παιδιά. Διαβεβαιώστε τον ότι από τώρα και στο εξής μπορεί απλά να στέκεται στη μπανιέρα ενώ εσείς θα τον σκουπίζετε με ένα υγρό πανί. Αυτό είναι όλο. Νέοι κανόνες. Δώστε του τον έλεγχο και θα σας καταπλήξει. Βάλτε μερικά παιχνίδια για το μπάνιο να επιπλέουν στο νερό. Μετά από λίγες εβδομάδες, σιγά-σιγά αυξήστε την ποσότητα του νερού, ώστε να φτάσει ως τη μέση του καλαμιού του. Εάν δεν προσεγγίσετε το παιδί με απειλές, το πιο πιθανό είναι ότι τα πλωτά παιχνίδια θα κεντρίσουν αρκετά το ενδιαφέρον του ώστε να αρχίσει να τα εξερευνεί. Σιγά-σιγά πλέον, ενώ το πλένετε, αρχίστε να ρίχνετε λίγο νερό στο δέρμα του με παιχνιδιάρικο τρόπο, με το σφουγγάρι. Δείτε αν θα το ανεχτεί. Αν ναι, κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, ρίξτε λίγο περισσότερο νερό. Ο στόχος είναι να απευαισθητοποιηθεί σταδιακά μέχρι να συνηθίσει την αίσθηση του νερού πάνω στο δέρμα του, του νερού που πέφτει πάνω του και εντέλει στο πρόσωπό του, χωρίς να του πυροδοτεί κρίση πανικού. Το παιδί σας θα αρχίσει να πιάνει τα παιχνίδια μέσα στη μπανιέρα, να γονατίζει για να τα βάλει να επιπλεύσουν στο νερό και ίσως τελικά και να καθίσει μέσα στη μπανιέρα. Προσθέστε κούκλες, καραβάκια, ακόμη και μία φιάλη ρινικής πλύσης – οτιδήποτε θα τραβήξει το ενδιαφέρον του παιδιού σας. Μόλις το παιδί σας καθίσει στο ρηχό νερό και αρχίσει να παίζει, μην πείτε τίποτα σχετικά με αυτό. Αντιμετωπίστε το σαν γεγονός άνευ σημασίας. ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ μην πείτε: “Είδες, δεν υπήρχε λόγος να φοβάσαι”. Αυτό απλώς θα υπενθυμίσει στο παιδί σας τον φόβο του προς το νερό και θα το κάνει να αρχίσει πάλι να ανησυχεί ότι ίσως είχε δίκιο. Θυμηθείτε, δεν υπάρχει καμία βιασύνη. Εάν καταφέρετε να αντιστρέψετε αυτή την κατάσταση και να εδραιωθεί η έλλειψη φόβου, και του μάθετε πώς να πλένεται γενικά, τελικά θα μάθει να πλένει και τη μύτη του. Εάν ένα παιδί έχει αναπτύξει φόβο προς κάτι, θυμηθείτε: θα χρειαστούν πολλές ασφαλείς, ευχάριστες εμπειρίες για να αντικαταστήσουν αυτές τις αρχικές τρομακτικές αναμνήσεις, επομένως η υπομονή είναι το πάν.
Κατανοήστε πως αυτό απαιτεί χρόνο, όμως το να διδάξετε ένα υπερευαίσθητο παιδί να έχει καλύτερη εξοικείωση με το νερό θα αποδώσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους στο μέλλον.
Το μυστικό για να μάθετε τα παιδιά πως να πλένουν τη μύτη τους είναι μια αργή εισαγωγή (ρινική πλύση) δίνοντας στο παιδί όλον τον έλεγχο, επαινώντας τα συχνά για τα μικρά βήματα προόδου και ζητώντας τους να επιδείξουν την τεχνική τους και σε άλλους.
